Cel pracy:
Przedmiotem badawczym są regulacje prawne i instytucjonalne dotyczące sektora turystycznego, w kontekście globalnych kryzysów takich jak pandemia COVID-19, wojna (np. wojna w Ukrainie), oraz zmiany klimatyczne. Globalne kryzysy wpływają na konieczność elastycznego i zintegrowanego podejścia do regulacji turystyki, a państwa i organizacje międzynarodowe nie są jeszcze wystarczająco przygotowane do zapewnienia spójnych, odpornych na kryzysy ram prawnych w tym obszarze. Cele badawcze: 1. Analiza regulacji turystycznych w wybranych państwach i organizacjach międzynarodowych w kontekście trzech głównych kryzysów. 2. Ocena skutków pandemii, wojny i zmian klimatycznych dla sektora turystycznego oraz ich odzwierciedlenia w politykach i przepisach prawa. 3. Zidentyfikowanie luk i wyzwań w obowiązujących regulacjach

Materiał i metody:
W pracy stosowana jest analiza dogmatycznoprawna i porównywanie funkcjonalne rozwiązań prawnych ONZ, UE i Polski. Dalej stosowna jest metoda empirycznej analizy danych agend ONZ, UE i Polski.

Wyniki:
Potrzebne jest stałe, warstwowe podejście: jasne podstawy prawne ograniczeń (legalność, konieczność, proporcjonalność), silniejsza koordynacja na poziomie UE oraz sprawne mechanizmy zarządzania kryzysowego i wymiany danych (monitoring, „zielone korytarze”, standardy dla podróży multimodalnych). Priorytetem staje się bezpieczeństwo podróży i odporność łańcuchów mobilności, przy równoczesnym wzmocnieniu praw podróżnych i szybkości zwrotów.

Wnioski:
W perspektywie dłuższej regulacje muszą integrować w cele klimatyczne: dekarbonizację dostępności, ochronę przyrody i wiarygodne „zielone” oświadczenia. Ich skuteczność zależy od egzekwowalności, finansowania i rutynowej ewaluacji, a na poziomie krajowym — od przewidywalnych delegacji ustawowych i współpracy z samorządami w destynacjach.