Prawo piłkarza (sportowca) do obrony w świetle przepisów FIFA i PZPN
 
 
Więcej
Ukryj
1
Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej im. Alcide De Gasperi w Józefowie
 
 
Data publikacji: 16-11-2017
 
 
JoMS 2017;34(3):91-104
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Prawo do obrony należy do podstawowych praw człowieka. Jest ono realizowane w sytuacjach zagrożenia oskarżeniem jednostki przed sądem, a także przed komisją dyscyplinarną w powiązaniu z konkretnymi zawodami czy aktywnościami sportowymi. Prawo człowieka do obrony zostało zdefiniowane w dokumentach prawa międzynarodowego, dotyczącego praw człowieka. Konsekwentnie znalazło ono swoje odzwierciedlenie w Konstytucji RP. Przedmiotem opracowania jest prawo do obrony piłkarza grającego w piłkę nożną. Podstawowymi regulacjami prawa sportowego, a w konsekwencji i postępowań dyscyplinarnych w piłce nożnej są ustawa o sporcie, statut PZPN, a w końcu regulamin dyscyplinarny PZPN. Regulacje statutowe i regulaminowe są zsynchronizowane z regulacjami FIFA. Prawo obwinionego piłkarza materializuje się poprzez możliwość czynnego udziału w postępowaniu od samego jego początku, i to już na etapie rozpatrywania sprawy przez rzecznika dyscyplinarnego. Zawodnik ma prawo do wglądu do akt sprawy, wskazywania na osobowe i materialne dowody swojej niewinności, a w końcu może ustanowić swojego zastępcę procesowego lub żądać ustanowienia takiego zastępcy z urzędu. Ważnym elementem obrony piłkarza jest dwuinstancyjność postępowania dyscyplinarnego. Pozytywnie należy ocenić projekt znowelizowania ustawy o sporcie i wprowadzenia do niej Trybunału Arbitrażowego oraz możliwości wniesienia kasacji do Sądu Najwyższego.
Licencja
REFERENCJE (13)
1.
Banaszak, B. (2012). Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej. Komentarz, wyd. 2, Warszawa: Wydawnictwo C. H. Beck. ISBN 9788325540951.
 
2.
Bentkowski, S. (2012). Uwarunkowania funkcjonowania administracji publicznej, „Journal of Modern Science” nr 4/14, Józefów: Wydawnictwo WSGE, s. 415–432.
 
3.
Dajczak, W., Giaro, T., Longchamps de Berie, F. (2013). Warsztaty prawnicze. Prawo rzymskie, Bielsko-Biała: Wydawnictwo Od.Nowa. ISBN 9788364427008.
 
4.
Fundowicz, S. (2013). Prawo sportowe, Warszawa: Wolters Kluwer Polska. ISBN 9788326442384.
 
5.
Gniatkowski, M. (2004). Odpowiedzialność dyscyplinarna w sporcie – kary dyscyplinarne i ich charakter prawny, „Studia Prawnicze”, nr 2(160), s. 110–137.
 
6.
Grzegorczyk, T., Tylman, J. (2003). Polskie postępowanie karne, wyd. IV, Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis. ISBN 8373342184.
 
7.
Jóźwiak, P. (2013). Odpowiedzialność dyscyplinarna w sporcie, Poznań. Praca doktorska. Nie została opublikowana.
 
8.
Kruszyński, P (1983). Zasada domniemania niewinności w polskim procesie karnym, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.
 
9.
Rossi, R. (1972). Observaciones sobre la figura del abogado en derecho Romano, [w:] Studi in onore di Giuseppe Grosso, Torino, s. 269 i n.
 
10.
Sitek, B. (2003). Proces świętego Pawła. Przyczynek do studiów nad rzymskim procesem karnym na pograniczu, [w:] Wielokulturowość polskiego pogranicza. Ludzie – idee – prawo, [w:] A. Lityński, P. Fiedorczyk (red.), Materiały ze Zjazdu Katedr Historycznoprawnych, Augustów, 15–18 września 2002 r., Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, s. 163–177. ISBN 8389031566.
 
11.
Sitek, M. (2014). Human rights versus a football player’s rights, [w:] M. Sitek, G. Dammacco, M. Wójcicka (red.), Human rights between war and peace, vol. I i II, Olsztyn: Faculty of Law and Administration University of Warmia and Mazury, s. 88–99. ISBN 9788362383542.
 
12.
Szafrańska, E., Szafrański, J. (2013). Odpowiedzialność nieletnich w świetle prawa karnego, „Journal of Modern Science” nr 3/18, Józefów: Wydawnictwo WSGE, s. 175–189.
 
13.
Wach, A. (2005). Alternatywne formy rozwiązywania sporów sądowych, Warszawa.
 
eISSN:2391-789X
ISSN:1734-2031
Journals System - logo
Scroll to top