PL EN
Orzeczenia pierwszoinstancyjne w sprawach dyscyplinarnych żołnierzy w perspektywie norm ustawy o obronie Ojczyzny
 
Więcej
Ukryj
1
Wyższa Szkoła Humanitas Instytut Nauk Prawnych
 
 
Data nadesłania: 18-11-2022
 
 
Data ostatniej rewizji: 07-02-2023
 
 
Data akceptacji: 22-02-2023
 
 
Data publikacji: 29-04-2023
 
 
Autor do korespondencji
Beata Baran-Wesołowska   

Wyższa Szkoła Humanitas Instytut Nauk Prawnych
 
 
JoMS 2023;50(1):317-330
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Cel pracy:
Artykuł przedstawia problematykę związaną z orzecznictwem pierwszoinstancyjnym w sprawach dyscyplinarnych żołnierzy w perspektywie norm ustawy o obronie Ojczyzny. W publikacji została podjęta próba charakterystyki orzeczeń dyscyplinarnych w przedmiotowym postępowaniu. Analizie zostały poddane zarówno aspekt formalny, jak i materialny rozstrzygnięć zapadających pierwszoinstancyjnie w postępowaniach dyscyplinarnych żołnierzy.

Materiał i metody:
Prowadzone rozważania zostały oparte o metodę dogmatyczno-prawną.

Wyniki:
Reasumując rozważania na temat pierwszoinstancyjnych orzeczeń w wojskowym postępowaniu dyscyplinarnym uprawnioną jawi się konstatacja, że centralne znaczenie posiada w tej materii zasada trafnej reakcji dyscyplinarnej.

Wnioski:
Zasada trafnej reakcji dyscyplinarnej odpowiada za realiizację uniwersalnej dla wszystkich procedur represyjnych sprawiedliwości w rozumieniu iustitia communitativa. Pozwala na odpowiednią reakcję przełożonego dyscyplinarnego na patologiczne zachowania żołnierzy w służbie, które dysfunkcjonalizują bądź dyfamują działalność Sił Zbrojnych RP. Pozwala też na ochronę uzasadnionych interesów obwinionego żołnierza.

 
REFERENCJE (16)
1.
Adamczyk I. (2019), Cautela in poenam w ogólnej dyrektywie wymiaru kary w postępowaniu dyscyplinarnym funkcjonariuszy Policji. W: P. Jóźwiak, W. Kozielewicz (red.), Sankcje dyscyplinarne w służbach mundurowych, s. 9–14. Wydawnictwo Szkoły Policyjnej w Pile.
 
2.
Baran B. (2021). Postępowania dyscyplinarne w sprawach funkcjonariuszy formacji policyjnych. Modele i zasady, s. 146. Wolters Kluwer.
 
3.
Cieślak M. (1971). Polska procedura karna. Podstawowe założenia teoretyczne, s. 221. Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
 
4.
Dąbek D. (2010). Prawo sędziowskie w polskim prawie administracyjnym, s. 272–275. Wolters Kluwer.
 
5.
Dąbrowska-Kardas M. (1997). O dwóch znaczeniach pojęcia społecznego niebezpieczeństwa czynu, (1), 21–29. Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych.
 
6.
Giętkowski R. (2011). Funkcja stabilizacyjna kar dyscyplinarnych. W: M. Stahl, R. Lewicka, M. Lewicki (red), Sankcje administracyjne, s. 195. Wolters Kluwer.
 
7.
Giętkowski R. (2013). Odpowiedzialność dyscyplinarna w prawie polskim, s. 67, 195, 215, 224, 263–264, 273–274, 297–298, 307–308. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.
 
8.
Grześkowiak A. (2021). W: A. Grześkowiak, K. Wiak (red.), Kodeks karny. Komentarz, s. 663, C.H. Beck.
 
9.
Karolak S. J. (2005). Sprawiedliwość. Sens prawa. Passim. Petrus.
 
10.
Stelmach J. (1995). Współczesna filozofia interpretacji prawniczej, s. 135–136. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
 
11.
Summers R.S. (1974). Evaluating and Improving Legal Processes – A Plea for „Process Values”, (60), 20–29. Cornell Law Review.
 
12.
Szustakiewicz P. (2012). Stosunki służbowe funkcjonariuszy służb mundurowych i żołnierzy zawodowych jako sprawa administracyjna, s. 266. Difin.
 
13.
Tokarczyk R.A. (2016). Sprawiedliwość: Próba syntetycznej systematyzacji zagadnień. t. XXX. s. 13–14, Gdańskie Studia Prawnicze.
 
14.
Wróbel W., Zoll A. (2010). Polskie prawo karne. Część ogólna, s. 302. Znak.
 
15.
Wróblewski J. (1988). Sądowe stosowanie prawa, s. 52–57. Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
 
16.
Zoll A. (1997). Materialne określenie przestępstwa, (2) 8–9. Prokuratura i Prawo.
 
eISSN:2391-789X
ISSN:1734-2031
Journals System - logo
Scroll to top