Cel pracy:
Osoby pracujące z osobami starszymi w opiece geriatrycznej są narażone na wysoki poziom stresu, co prowadzi do wypalenia zawodowego. Artykuł ma charakter empiryczny. Głównym celem badań było określenie zależności między poziomami poczucia wypalenia zawodowego pracowników sektora opieki geriatrycznej a ich stylami radzenia sobie ze stresem.

Materiał i metody:
Badania realizowano w strategii badań ilościowych. Metodą badań był sondaż diagnostyczny. Wykorzystano dwa narzędzia wystandaryzowane. Były to: Kwestionariusz CISS oraz Kwestionariusz wypalenia zawodowego. Badania objęły 205 pracowników opieki geriatrycznej zatrudnionych w instytucjach pomocy społecznej do pracy z osobami starszym w województwach: lubelskim, podkarpackim oraz mazowieckim. Realizowane osobiście przez Autorów w okresie wrzesień 2020 do wrzesień 2021.

Wyniki:
Pierwszym czynnikiem, który poddano analizie było wyczerpanie emocjonalne. Jest to aż 94,15% badanych. Jedynie 5,36% badanych cechuje się niski poziomem wyczerpania emocjonalnego, a tylko jedna osoby (0,49%) przejawia wysoki jego poziom. Wyczerpanie emocjonalne cechuje poczucie nadmiernego zmęczenia oraz wyczerpania emocjonalnych zasobów.

Wnioski:
Pracownicy sektora opieki gerontologicznej charakteryzowali się w zdecydowanej większości wysokim poziomem wypalenia zawodowego w zakresie depersonalizacji oraz w zakresie obniżonego poczucia dokonań osobistych, a także przeciętnym poziomem wypalenia zawodowego w zakresie wyczerpania emocjonalnego. Praca w zawodach pomocowych cechujących się niestety w Polsce dość niskim prestiżem społecznym sprzyja temu zjawisku. Dodatkowym stresorem są niskie wynagrodzenia połącznie z dość wysokimi wymaganiami w zakresie wykształcenia oraz kompetencji.