Cel pracy:
Celem artykułu była analiza i wyjaśnienie mechanizmów adaptacyjnych kobiet osadzonych w zakładach karnych w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem ich subiektywnych doświadczeń emocjonalnych, strategii radzenia sobie oraz wpływu interwencji specjalistycznych na zdrowie psychiczne i fizyczne.

Materiał i metody:
Badania zostały zrealizowane z wykorzystaniem metody sondażu diagnostycznego, pełniąc rolę badań pilotażowych, które mają na celu wprowadzenie do szerszej skali analiz naukowych zjawiska. Wykorzystano kwestionariusze ankiet, skierowane do 70 kobiet z instytucji resocjalizacyjnej (zakład karny).

Wyniki:
Wyniki wskazują, że najwięcej osadzonych stanowią kobiety w wieku 20-30 lat (75,8% pochodzi z obszarów miejskich). 34,29% kobiet często zmaga się z emocjonalnym stresem, a 47,14% doświadcza silnych reakcji emocjonalnych. Wskazano na znaczenie mechanizmów adaptacyjnych w procesie adaptacji do warunków więziennych. Kobiety częściej zmagają się z uczuciami wstydu i winy, a 89,29% regularnie obwinia siebie za swoją sytuację. Powszechne są również problemy zdrowotne fizyczne i psychiczne.

Wnioski:
Informacje uzyskane z badań podkreślają konieczność opracowania holistycznych programów wsparcia psychologicznego oraz zdrowotnego, które powinny być skierowane na poprawę jakości życia emocjonalnego i fizycznego kobiet w więzieniach. Wskazano na potrzebę lepszego dostępu do interwencji terapeutycznych i specjalistycznych oraz dostosowania strategii wsparcia do specyficznych potrzeb osadzonych, z uwzględnieniem znaczenia kontaktu z bliskimi i redukcji stygmatyzacji.