Cel pracy:
Przedstawienie idei projektowania uniwersalnego w szkolnictwie wyższym oraz wykazanie, że właściwe dostosowanie warunków nauczania do potencjału uczących się stanowi podstawowy kontekst rozwoju ich kompetencji.

Materiał i metody:
Wywiad pogłębiony, częściowo ustrukturyzowany przeprowadzony z pięcioma studentami legitymującymi się orzeczeniem o niepełnosprawności. Badanie opiera się na perspektywie fenomenologicznej, a więc potrzebie zrozumienia doświadczeń osób badanych.

Wyniki:
Studenci zwracają uwagę na konieczność modernizacji infrastruktury polskich uczelni, w tym układ sal wykładowych i przestrzeni wspólnej, stanowiącej miejsce odpoczynku pomiędzy zajęciami. Poprawy wymaga sposób weryfikacji efektów uczenia się oraz jakość nauczania i komunikacji pomiędzy studentami z niepełnosprawnością a pracownikami uczelni.

Wnioski:
Podstawową potrzebą wydaje się umiejętność projektowania rozwiązań, ponieważ część wdrażanych na uczelniach pomysłów wydaje się nietrafiona. Wnioski teoretyczne i praktyczne przedstawiono w dyskusji wyników.