Cel pracy:
Przedmiotem opracowania jest klauzula solidarności wprowadzona do systemu prawa unijnego traktatem lizbońskim. Obecnie znajduje się ona w art. 222 TFUE. Celem opracowania jest ukazanie jej historii, podstaw prawnych w prawie traktatowym i wtórnym oraz sposobu jej funkcjonowania. W pracy zostały tez ukazane obawy i przeszkody w jej stosowaniu. Szczególna uwaga została położona na jej ewentualny konflikt z koncepcją suwerenności państw członkowskich.

Materiał i metody:
W pracy została zastosowana metoda analizy dogmatycznej przepisów prawa oraz metoda opisowa.

Wyniki:
Jako hipoteza badawcza zostało przyjęte założenie, że klauzula solidarności jest ogromną szansą na większą ingerencję europejską poprzez współdziałanie w sytuacjach zagrażających bezpieczeństwu społeczeństwa jednego z państw członkowskich.

Wnioski:
Jako wniosek końcowy należy przyjąć, że klauzula solidarności jest ważnym instrumentem polityki bezpieczeństwa unijnego.