Cel pracy:
Nadzór w świetle prawa administracyjnego i doktryny oznacza swoistą, opartą na prawie funkcję, mającą zapewnić prawidłowe działanie określonych elementów systemu administracji publicznej przez umocowane prawnie podmioty, posiadające stosowne kompetencje do sprawdzania i oceny takiej działalności według przyjętych kryteriów ocen. Organy nadzoru w ramach sprawowania nadzoru nad samorządem terytorialnym ustalają rozbieżności pomiędzy stanem faktycznym a stanem postulowanym. Na podstawie tych ustaleń formułowane są oceny, które poddane są określonemu wartościowaniu. W zależności od wyniku tego wartościowania organ nadzoru podejmuje decyzje o zastosowaniu danego środka nadzorczego. Istotnym elementem postępowania nadzorczego jest zatem wartościowanie ocen, albowiem nie każda działalność oceniona jako nieprawidłowa, czy też niezgodna z prawem skutkuje obowiązkiem zastosowania środka nadzoru. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie prawnych i organizacyjnych aspektów wartościowania ocen w ramach nadzoru nad samorządem terytorialnym, skutkująca zastosowaniem wybranych środków nadzorczych, tj. stwierdzeniem nieważności aktu prawa miejscowego oraz zawieszeniem organów jednostki samorządu terytorialnego.

Materiał i metody:
metoda dogmatyczna

Wyniki:
Organy nadzoru w ramach sprawowania nadzoru nad samorządem terytorialnym ustalają rozbieżności pomiędzy stanem faktycznym a stanem postulowanym. Na podstawie tych ustaleń formułowane są oceny, które poddane są określonemu wartościowaniu. W zależności od wyniku tego wartościowania organ nadzoru podejmuje decyzje o zastosowaniu danego środka nadzorczego

Wnioski:
Istotnym elementem postępowania nadzorczego jest zatem wartościowanie ocen, albowiem nie każda działalność oceniona jako nieprawidłowa skutkuje obowiązkiem zastosowania środka nadzoru