Cel pracy:
Celem artykułu jest próba skonstruowania modelu teoretycznego elastyczności homo flexibilis – człowieka elastycznego.

Materiał i metody:
Zastosowana metodologia to analiza literatury przedmiotu wsparta prezentacją wyników badania ilościowego (niereprezentatywne) zrealizowanego wśród młodzieży akademickiej. Badanie to stanowiło eksplorację fenomenu elastyczności i dotyczyło stosunku młodzieży do pracy oraz poszerzania kompetencji. W artykule jest przedstawiony fragment badań – indeks elastyczności – a pozostały materiał opublikowany został w innym tekście.

Wyniki:
Elastyczność w odniesieniu do przekonań i zachowania jednostek jest tu rozumiana nie tylko jako umiejętność dostosowania się do okoliczności zewnętrznych, np. tych formułowanych przez rynek pracy, ale także jako niezależność od wzorów społecznych i otwartość jednostek na inność. Kontekstem społeczno-kulturowym, w którym możliwe jest zaistnienie tak rozumianej elastyczności jest ponowoczesność i indywidualizm. Z kolei geneza elastyczności ma ścisły związek z przemianami kapitalizmu, przemianami na rynku pracy i zmianami samej pracy. Taki wymóg elastyczności formułowany przez rynek pracy skutkuje odkreślonymi przemianami osobowości jednostek i czyni je fleksybilnymi, co przejawia się w także w innych wymiarach ich życia (m.in. tożsamość, rodzina, relacje międzyludzkie).

Wnioski:
Propozycja teoretyczna homo flexibilis pozwala m.in. na poznanie wymiarów życia społecznego, w których zmiana wobec wzorów, wartości i norm jest jeszcze bardziej intensywna oraz pokazuje, że praca współcześnie to ta część życia jednostek, przez którą się one identyfikują, a jej piętno odbija się na wielu wymiarach ich życia.