Celem artykułu nie jest negowanie zmian klimatu, lecz pokazanie, że jako remedium na zmiany uznano ograniczenia technologiczne i opłaty klimatyczne, które jak już zauważono w 2017 r., przyczyniają się do dalszego ubóstwa mieszkańców krajów tzw. „Trzeciego świata” oraz zubożenia energetycznego i spowolnienia gospodarczego całych obszarów, takich jak Unia Europejska. Te właśnie przesłanki podnosi od 2015 r. Donald Trump i to one były obecne w czasie jego pierwszej kadencji (2017–2021) i są nadal jednym z ważnych determinantów jego polityki. Artykuł przybliża także wybrane tematycznie przesłanki naukowe stojące u podstaw decyzji obecnej administracji, wskazując argumenty kształtujące politykę USA. Wybór Donalda Trumpa na 47. Prezydenta Stanów Zjednoczonych ponownie ożywił dyskusję na temat celów i kierunków polityki klimatycznej Waszyngtonu, zapoczątkowaną raportem „The Limits to Growth” z 1972 r. wskazującą na zagrożenia, że ludzkość czeka zagłada powodowana wyczerpaniem zasobów, przeludnieniem, czy ekstremalnymi zjawiskami pogodowymi Jednak nie ulegając emocjom warto poszukać danych stojących u podstaw decyzji nowej administracji, które dla potrzeb niniejszego artykułu usystematyzowane zostały w 5 obszarach: 1) energia – kluczem rozwoju; 2) pieniądze w służbie klimatu; 3) huragany; 4) susze; 5) pożary. Wybór ten warunkowany był siłą oddziaływania tych zjawisk na gospodarkę i opinię publiczną.