Cel pracy:
Celem artykułu jest analiza potencjału i możliwości wykorzystania wiedzy z zakresu współczesnego zarządzania w odniesieniu do praktyki pieszego pielgrzymowania oraz przekazanie konkretnych rekomendacji dotyczących tej sfery.

Materiał i metody:
Do badań na potrzeby niniejszego opracowania wybrano metodę desk research oraz obserwacji uczestniczącej, prowadzonej w trakcie pielgrzymek zmierzających do jasnogórskiego sanktuarium. Przeprowadzono krytyczną analizę literatury przedmiotu i prasy specjalistycznej, zastosowano też metodę analizy opisowej.

Wyniki:
Uzyskane wyniki pokazują, że wzrost kompetencji z zakresu współczesnego zarządzania u osób duchownych i świeckich, które pełnią różnorakie funkcje kierownicze i pomocnicze na wszystkich etapach pieszych pielgrzymek (przygotowanie – realizacja – zakończenie) ułatwia optymalne wykorzystanie istniejących zasobów dla osiągnięcia celów, wśród których największe znaczenie ma odbiór duchowych treści przez pątników.

Wnioski:
Profesjonalna wiedza przekłada się też na umiejętność koordynowania aktywności służb współpracujących ze sobą podczas pielgrzymki, czego pokłosiem będą rozwiązania, korzystne dla wszystkich interesariuszy, szczególnie te, które są trudne do uzyskania w pojedynkę. Nawet, schodzące na drugi plan, ale zaspokojone w drodze potrzeby materialne, są czynnikiem pozytywnie wpływającym na satysfakcję pątników z podjętego trudu peregrynacji i mogącym wpłynąć na decyzję o ich ponownym udziale w dobrze zorganizowanej pielgrzymce. W procesie zarządzania ruchem pielgrzymkowym największe znaczenie mają funkcje planowania i organizowania, natomiast mniejsze, ze względu na wrażliwą strukturę pielgrzymki, motywowanie i kontrola.