Rozrządzenie na wypadek śmierci w prawie rzymskim - legaty, fideikomisy i kodycyl
 
Więcej
Ukryj
1
SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny
 
 
Data nadesłania: 18-02-2018
 
 
Data akceptacji: 14-03-2018
 
 
Data publikacji: 19-04-2018
 
 
Autor do korespondencji
Magdalena Natalia Durlik   

SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny, Górnośląska 2/39, 00-444 Warszawa, Polska
 
 
JoMS 2018;36(1):335-352
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Cel pracy:
Celem niniejszego opracowania jest zaprezentowanie instytucji legatów, fideikomisów i kodycylu tak, jak zostały wykształcone w prawie rzymskim, a następnie wykazanie, czy i jak zostały recypowane w prawie polskim oraz niemieckim. Niniejsze opracowanie nie obejmuje swym zakresem zagadnień dotyczących testamentu.

Materiał i metody:
Artykuł został napisany z wykorzystaniem metody dogmatycznej i komparatystycznej.

Wyniki:
W pracy wykazano, iż zarówno współczesne prawo niemieckie, jak i polskie w zakresie regulacji cząstkowych rozrządzeń majątkowych na wypadek śmierci w dużej mierze ma swoją genezę w instytucjach prawa rzymskiego.

Wnioski:
Jednakże tylko niektóre z tych instytucji przetrwały do dziś. We współczesnych mniej sformalizowanych systemach prawnych występuje instytucja zapisu, która nie jest dzielona na bardzo formalny legat i nieformalny fideikomis. Z kolei akt mortis causa jakim był kodycyl w polskim i niemieckim systemie prawa spadkowego nie występuje w ogóle.

 
REFERENCJE (15)
1.
Grodziski, S. (1981). Komisja Kodyfikacyjna Rzeczpospolitej Polskiej, „Czasopismo Prawno-Historyczne” nr 33 (1). ISSN 0070-2471.
 
2.
Gudowski, J. (2017). Kodeks Cywilny. Komentarz. Tom VI. Spadki, wyd II, WKP – LEX.
 
3.
Kidyba A.(red.), Niezbecka E., Kodeks cywilny. Komentarz. Tom IV. Spadki, wyd. III, LEX.
 
4.
Kuryłowicz, M. i Wiliński, A. (1999). Rzymskie prawo prywatne. Zarys wykładu, Kraków: Zakamycze. ISBN 8372110891.
 
5.
Kuryłowicz, M. i Wiliński, A. (2008). Rzymskie prawo prywatne: Zarys wykładu, Warszawa: Wolters Kluwer. ISBN 9788376010731.
 
6.
Longchamps de Berier, F. (2006). O elastyczności prawa spadkowego, Fideikomis uniwersalny w klasycznym prawie rzymskim, Warszawa: Liber. ISBN 9788372061331.
 
7.
Niezbecka, E. (1990). Zapis, Lublin: Wydawnictwo UMCS. ISBN 8322702795.
 
8.
Ożóg J. (2011). Prawo rzymskie jako środek tłumaczenia ABGB – kilka uwag w setną rocznicę stulecia, „Palestra” nr 11–12. ISSN 0031-0344.
 
9.
Pecyna, M. i Pisuliński, J. i Podrecka, M. (2013). Rozprawy cywilistyczne. Księga pamiątkowa dedykowana Profesorowi Edwardowi Drozdowi. Warszawa: Wydawnictwo Lexis Nexis Polska. ISBNn 9788327801081.
 
10.
Skowrońska-Bocian, E. (2011). Prawo spadkowe, Warszawa. C.H. Beck. ISBN 9788325531508.
 
11.
Tuora-Schwierskott, E. (2014). Burgerliches Gesetzbuch, B. 5, Erbrecht. Niemiecki kodeks cywilny, Księga 5, Spadki. Regensburg: De Iure Pl.
 
12.
Watson, A. (1971). The Law of Succession in the Later Roman Republic, Oxford: Clarendon Press: Oxford University Press. ISBN 9780198251958.
 
13.
Wołodkiewicz, W. (2009). Europa i prawo rzymskie. Szkice z historii europejskiej kultury prawnej, Warszawa: Wolters Kluwer. ISBN 9788376018249.
 
14.
Wołodkiewicz, W. i Zabłocka, M. (1996). Prawo rzymskie. Instytucje, Warszawa: C.H. Beck. ISBN 8371103034.
 
15.
Zabłoccy, M. i J. (2003). Ustawa XII Tablic. Tekst – Tłumaczenie – Objaśnienie, Warszawa: Liber. ISBN 8372060355.
 
eISSN:2391-789X
ISSN:1734-2031
Journals System - logo
Scroll to top