O czasopiśmie
O czasopiśmie
Kolegium Redakcyjne
Rada Naukowa
Kodeks etyczny
Wydania Specjalne
Terminy czasopisma
RODO - informacje o przetwarzaniu danych osobowych
Indeksacja
Licencje i dostęp
Archiwum
Dla autorów
Zasady publikacji
Techniczna instrukcja dla autorów
Kodeks etyczny dla autorów
Umowa o udzielenie nieodpłatnej licencji CC BY-SA
Oświadczenie autora o prawach autorskich
Procedura recenzowania
Procedura recenzowania
Kodeks etyczny dla recenzentów
Formularz recenzji
Lista recenzentów
Kontakt
O czasopiśmie
O czasopiśmie
Kolegium Redakcyjne
Rada Naukowa
Kodeks etyczny
Wydania Specjalne
Terminy czasopisma
RODO - informacje o przetwarzaniu danych osobowych
Indeksacja
Licencje i dostęp
De his qui ipis se deferunt.
Czynny żal a interes państwa
1
SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny w Warszawie
Data nadesłania: 27-05-2018
Data akceptacji: 20-06-2018
Data publikacji: 23-07-2018
Autor do korespondencji
Bronisław Sitek
SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny w Warszawie, ul. Sienkiewicza 4, 05-420 Józefów, Polska
SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny w Warszawie, ul. Sienkiewicza 4, 05-420 Józefów, Polska
JoMS 2018;37(2):147-160
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Cel pracy:
Przedmiotem niniejszego opracowania jest przedstawienie i porównanie dwóch instytucji. Pierwszą z nich jest czynny żal uregulowany w polskim prawie karnym skarbowym. Drugą z nich jest samodoniesienie, instytucja unormowana w prawie rzymskim. Celem opracowania jest przedstawienie różnych metod pozyskiwania możliwości powiększenia dochodu do budżetu w prawie rzymskim w prawie polskim.
Materiał i metody:
W pracy zostanie wykorzystana metoda prawno-dogmatyczna, opisowa i prawno-porównawcza. Ta ostatnia metoda pozwoli na porównanie czynnego żalu z instytucją samodoniesienia.
Wyniki:
Obie instytucje wykazują daleko idące podobieństwa, ale i różnice. Stąd nie można przyjąć prostego założenia, według którego współczesne rozwiązanie jest recepcją rozwiązania rzymskiego. Nie można jednak wykluczyć inspiracji. W tym przypadku rozwiązanie z prawa rzymskiego byłoby pewnym pierwowzorem współczesnej instytucji czynnego żalu.
Wnioski:
Dokonanie porównania pozwala jednak na zasugerowanie pewnych zmian w prawie polskim, które mogłyby zwiększyć wpływy do budżetu państwa, a co niewątpliwie jest żywotnym interesem skarby państwa.
Przedmiotem niniejszego opracowania jest przedstawienie i porównanie dwóch instytucji. Pierwszą z nich jest czynny żal uregulowany w polskim prawie karnym skarbowym. Drugą z nich jest samodoniesienie, instytucja unormowana w prawie rzymskim. Celem opracowania jest przedstawienie różnych metod pozyskiwania możliwości powiększenia dochodu do budżetu w prawie rzymskim w prawie polskim.
Materiał i metody:
W pracy zostanie wykorzystana metoda prawno-dogmatyczna, opisowa i prawno-porównawcza. Ta ostatnia metoda pozwoli na porównanie czynnego żalu z instytucją samodoniesienia.
Wyniki:
Obie instytucje wykazują daleko idące podobieństwa, ale i różnice. Stąd nie można przyjąć prostego założenia, według którego współczesne rozwiązanie jest recepcją rozwiązania rzymskiego. Nie można jednak wykluczyć inspiracji. W tym przypadku rozwiązanie z prawa rzymskiego byłoby pewnym pierwowzorem współczesnej instytucji czynnego żalu.
Wnioski:
Dokonanie porównania pozwala jednak na zasugerowanie pewnych zmian w prawie polskim, które mogłyby zwiększyć wpływy do budżetu państwa, a co niewątpliwie jest żywotnym interesem skarby państwa.
REFERENCJE (20)
1.
Dajczak, W. (1995). Die Aufhebung der Beschränkungen der capacitas von Ehegatten in der nachklassischen Periode: ein Beitrag zur Erforschung der Lex Iulia et Papia, „Revue internationale des droits de l'antiquité” Nr 42, s. 155–166. ISSN 0035-3515.
2.
Dajczak, W., Giaro, T., Longchamps de Bèrier, F. (2014). Prawo rzymskie. U podstaw prawa prywatnego, Warszawa: PWN. ISBN 9788301177577.
3.
Durlik, M. Witkowska, M. (2018). Rozporządzenie na wypadek śmierci w prawie rzymskim – legaty, fideikomisy i kodycyl, „Journal of Modern Science” 1/36, s. 335–352. ISSN 1734-2031.
4.
Di Lella, L., (1972). Querela inofficiosi testamenti. Contributo della successione necessaria, Napoli: Jovene. ISBN 9788824301824.
5.
Fanizza, L. (1988). Delatori e accusatori. L’iniziativa nei processi del età imperiale, Roma: L’Erma di Bretschneider.
6.
Gaudemet, J. (1980). La répression de la délation au Bas-Empire. W: „Φιλίας χάριν. Miscellanea di studi classici in onore di Eugenio Manni”, tom 3, Rome: Bretschneider. ISBN 8885007392.
7.
Kursa, S. (2012). La diseredazione nel diritto giustinianeo, Bari: Caccuci. ISBN 9788381073660.
8.
Longchamps de Bèrier, F. (1997). Il fedecommesso universale nel diritto romano classico, Warszawa: Liber. ISBN 8372060061.
9.
Petraccia, M.F. (2014). Indices e delatores nell’antica Roma. Occultiore indicio proditus: in occulta deletes insidias, „Quaderni di Erga-Logoi”, s. 18–19. ISBN 9788879167017.
10.
Pietrini, S. (1997). Delazione criminale o fiscale in alcune costituzioni di Costantino?, „Atti dell’Accademia Romanistica Costantiniana” Nr 11, s. 171–188. ISSN 1973-8293.
11.
Provera, G. (1964). La vindicatio caducorum. Contributo allo studio del processo fiscale romano, Torino: G. Giappichelli Editore.
12.
Sitek, B. (2002). Delatio – jako forma naruszenia dóbr osobistych w prawie rzymskim. W: S. Pikulski (red.), Ochrona człowieka w świetle prawa Rzeczypospolitej Polskiej, Olsztyn: Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, s. 99–106. ISBN 8372991731.
13.
Sitek, B. (2015). „Delationes fiscales”. O społecznym obowiązku zawiadomienia o przestępstwie lub wykroczeniu skarbowym z perspektywy historycznej. W: E. Kozerska, P. Sadowski, A. Szymański (red.), „Pacta sunt servanda” – nierealny projekt czy gwarancja ładu społecznego i prawnego?, Kraków: AT Wydawnictwo, s. 155–168. ISBN 9788363910488.
14.
Sitek, B. (2003). Infamia w ustawodawstwie cesarzy rzymskich, Olsztyn: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski. ISBN 8372992347.
15.
Sitek, B. (2006). „Tabula Heracleensis (lex Iulia municipalis)”. Tekst, tłumaczenie, komentarz, Olsztyn: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski. ISBN 9788372994516.
16.
Sitek, B. (2015). Historia ochrony prawnych interesów Skarbu Państwa w Polsce, „Journal of Modern Science” 3/26, s. 165–177. ISSN 1734-2031.
17.
Spagnuolo Vigorita, T. (1984). Exsecranda pernicies. Delatori e fisco nell’età di Costantino, Napoli: Jovene. ISBN 9788824305860.
18.
Buckland, W.W. (1912). Elementary Principles of the Roman Private Law, Cambridge: University Press. ISBN 9781145474536.
19.
Wilk, L., Zagrodnik, J. (2014). Kodeks karny skarbowy. Komentarz, Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck. ISBN 9788325563851.
20.
Zabłocka, M. (1987). Zmiany w ustawach małżeńskich Augusta za panowania dynastii julijsko-klaudyjskiej, „Prawo Kanoniczne” 30 , nr 1–2, s. 151–178. ISSN 0551-911X.
Udostępnij
ARTYKUŁ POWIĄZANY
| eISSN: | 2391-789X |
| ISSN: | 1734-2031 |
Przetwarzamy dane osobowe zbierane podczas odwiedzania serwisu. Realizacja funkcji pozyskiwania informacji o użytkownikach i ich zachowaniu odbywa się poprzez dobrowolnie wprowadzone w formularzach informacje oraz zapisywanie w urządzeniach końcowych plików cookies (tzw. ciasteczka). Dane, w tym pliki cookies, wykorzystywane są w celu realizacji usług, zapewnienia wygodnego korzystania ze strony oraz w celu monitorowania ruchu zgodnie z Polityką prywatności. Dane są także zbierane i przetwarzane przez narzędzie Google Analytics (więcej).
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.
