PRACA ORYGINALNA
Rola Wojsk Obrony Terytorialnej w budowaniu odporności narodowej
			
	
 
Więcej
Ukryj
	
	
									
				1
				Uniwersytet Radomski im. K. Pułaskiego w Radomiu
				 
			 
										
				
				
			
			Zaznaczeni autorzy mieli równy wkład w przygotowanie tego artykułu
			 
		 		
				
		
		 
			
			
			
			 
			Data nadesłania: 17-03-2025
			 
		 		
		
			
			 
			Data ostatniej rewizji: 05-08-2025
			 
		 		
		
		
			
			 
			Data akceptacji: 11-08-2025
			 
		 		
		
		
			
			 
			Data publikacji: 31-10-2025
			 
		 			
		 
	
							
					    		
    			 
    			
    				    					Autor do korespondencji
    					    				    				
    					Joanna  Smarż   
    					Uniwersytet Radomski im. K. Pułaskiego w Radomiu
    				
 
    			
				 
    			 
    		 		
			
												 
		
	 
		
 
 
JoMS 2025;63(3):228-245
 
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Cel pracy:
Celem artykułu jest analiza roli WOT w budowaniu odporności państwa poprzez identyfikację zagrożeń i rozwój skutecznych mechanizmów reagowania na kryzysy. Skuteczność tych działań wymaga współpracy wojska z instytucjami cywilnymi oraz wdrażania odpowiednich strategii.
Materiał i metody:
Analiza tytułowego zagadnienia zostanie przeprowadzona w oparciu o analizę dogmatyczno-prawną oraz analizę literatury przedmiotu oraz artykułów prasowych, która pozwoli ukazać rolę WOT w zakresie odstraszania, obrony oraz realizacji zobowiązań Polski wobec NATO i UE.
Wyniki:
Zadaniem państwa w zakresie bezpieczeństwa jest zapewnienie odporności na zagrożenia militarne i niemilitarne, a także zdolność skutecznego reagowania na ewentualne kryzysy. Odporność ta obejmuje zarówno sferę wojskową, jak i cywilną, co pozwala na ochronę suwerenności i realizację strategicznych celów bezpieczeństwa narodowego.
Wnioski:
W Polsce kluczową rolę w tym zakresie odgrywają Wojska Obrony Terytorialnej (WOT - potocznie „terytorialsi”), których motto „Zawsze gotowi, zawsze blisko” podkreśla ich wsparcie dla ludności cywilnej oraz wkład w bezpieczeństwo wewnętrzne i obronę kraju wspólnie z wojskami operacyjnymi. W obliczu rosnących napięć międzynarodowych znaczenie WOT stale wzrasta.
		
	
		
REFERENCJE (22)
			
	1.
	
		Albrycht, I. (2022). Odporność państwa. W: I. Albrycht (red.), Systemowa odporność państwa w cyfrowej erze, Instytut Kościuszki, Kraków.
		
	 
	 
 			
	2.
	
		Budzisz, W., Kubiak, A. (2007). Bezpieczeństwo narodowe w świadomości społecznej i w praktyce. W: Edukacja dla bezpieczeństwa – monografia naukowa z III Ogólnopolskiego Seminarium Naukowego. D. Czajkowska-Ziobrowska, A. Zduniak (red.). Wydawnictwo Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa, Poznań.
		
	 
	 
 			
	3.
	
		Jasiak, P. (2007). Funkcje informacyjne organów i służb w systemie bezpieczeństwa państwa. W: Administracja rządowa wobec wyzwań bezpieczeństwa państwa, S. Zalewski (red.). Bielsko-Biała: Wyższa Szkoła Administracji w Bielsku-Białej.
		
	 
	 
 			
	4.
	
		Karpiuk, M., Kurek-Sobieraj, J. (2025). Ustawa o obronie Ojczyzny. Komentarz, Legalis el.
		
	 
	 
 			
	5.
	
		Keplin, J.Ł. (2023), Budowanie odporności państwa na działania hybrydowe, Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego, 29(15), s. 13–38.
		
	 
	 
 			
	6.
	
		Klisz, M. (2017). Utworzenie Wojsk Obrony Terytorialnej jako odpowiedź na nowe zagrożenia. Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka, 3, s. 63–78.
		
	 
	 
 			
	7.
	
		Marczak, J. i Jakubczak, R. (2014). Raport strategiczny: Siły Zbrojne RP w drugiej dekadzie XXI wieku. Koncepcja strategiczna Obrony Terytorialnej RP, Akademia Obrony Narodowej, Warszawa.
		
	 
	 
 			
	8.
	
		Niedziela, M. (2022), Wojska Obrony Terytorialnej w obliczu współczesnych zagrożeń dla bezpieczeństwa – studium przypadków, Zeszyty Naukowe Pro Publico Bono, 1(1), s. 195–208.
		
	 
	 
 			
	9.
	
		Pawlak, C. (2017). Konflikt na wschodzie Ukrainy i aneksja Krymu – standardowym przykładem działań hybrydowych. Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego, 11(1), s. 268–287.
		
	 
	 
 			
	10.
	
		Pietrek, G. (2011). Współdziałanie terenowych organów administracji wojskowej z organami administracji rządowej i samorządowej w sytuacjach kryzysowych: sprawozdanie z badań.Wydawnictwo Naukowe Akademii Pomorskiej, Słupsk.
		
	 
	 
 			
	11.
	
		Polko P., Polko R. (2018). Bezpiecznie już było. Jak żyć w świecie sieci, terrorystów i ciągłej niepewności. Wydawnictwo Onepress, Gliwice.
		
	 
	 
 			
	12.
	
		Składanek, B. (2021). Rola Wojsk Obrony Terytorialnej w systemie zarządzania kryzysowego. Studia Bezpieczeństwa Narodowego Instytut Bezpieczeństwa i Obronności, 20, s. 11–20.
		
	 
	 
 			
	13.
	
		Soloch, P. i Pietrzak, P. (2016). Szczyt NATO w Warszawie: uwarunkowania, rezultaty, wnioski dla Polski. Bezpieczeństwo Narodowe, nr I-IV, s. 13-33.
		
	 
	 
 			
	14.
	
		Stachowski, M. (2017). Koncepcja Wojsk Obrony Terytorialnej jako piątego rodzaju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka, 3, s. 51–61.
		
	 
	 
 			
	15.
	
		Stefaniuk, B. (2017). Współczesne uwarunkowania systemu zarządzania kryzysowego. W: A. Gołębiowska, P. Zientarski (red.). Administracja publiczna w systemie bezpieczeństwa państwa. Warszawa: Senat Rzeczypospolitej Polskiej.
		
	 
	 
 			
	16.
	
		Sułek, M. (2010). Prognozowanie i symulacje międzynarodowe. Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa.
		
	 
	 
 			
	17.
	
		Szczepaniak, K. (2012). Zastosowanie analizy treści w badaniach artykułów prasowych – refleksje.
		
	 
	 
 			
	18.
	
		Metodologiczne. Acta Universitatis Lodziensis Folia Sociologica, 42, s. 83–112.
		
	 
	 
 			
	19.
	
		Szczurek, T. i Bryczek-Wróbel P., Adamkiewicz J. (2022). Funkcjonowanie Wojsk Obrony Terytorialnej Polski w świetle kryzysu na Ukrainie. Zeszyty Naukowe SGSP, 83, s. 123–140.
		
	 
	 
 			
	20.
	
		Świeboda, H. (2017). Prognozowanie zagrożeń bezpieczeństwa narodowego Rzeczypospolitej Polskiej. Wydawnictwo Akademii Sztuki Wojennej, Warszawa.
		
	 
	 
 			
	21.
	
		Wiśniewska M.Z. (2017). Bezpieczeństwo – pojęcie, istota, typologia. Wydawnictwo Czasopism iKsiążek Technicznych SIGMA-NOT Spółka z o.o., Warszawa, 2, s. 2–9.
		
	 
	 
 			
	22.
	
		Wróbel, I. (2017). Perspektywy współdziałania wojsk obrony terytorialnej z administracją publiczną w zwalczaniu klęsk żywiołowych. Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka, 3, s. 133–150.