Glosa odnosi się do możliwości kontroli przez komisję rewizyjną komunalnych spółek prawa handlowego. Spółki prawa handlowego, których jedynym właścicielem jest gmina, mają szczególny charakter, ponieważ podstawowym celem ich powołania (utworzenia) jest realizacja określonych zadań gminy, a nie przynoszenie zysku. Dlatego też przepisy ustawy o samorządzie gminnym w odniesieniu do tych spółek nie są przepisami szczególnymi w stosunku do przepisów kodeksu spółek handlowych. To zaś nie uzasadnia kompetencji kontrolnych rady gminy nad tego rodzaju spółkami. Spółki, których jedynym właścicielem jest gmina, niewątpliwie nie mieszczą się w pojęciu „gminnych jednostek organizacyjnych”, gdyż posiadają odrębną od gminy osobowość prawną. Sąd ponadto zapomniał, że stosowanie wnioskowań ze słabszego na silniejsze i analogii nie jest dopuszczalne, gdyż art. 18a ustawy o samorządzie gminnym dotyczy uprawnień komisji rewizyjnej a art. 24 ust. 2 odnosi się do uprawnień pojedynczego radnego. W tym momencie nie jest dopuszczalne tzw. wnioskowanie a minori ad maius i przyjęcie stanowiska, że skoro jednoosobowej kontroli może dokonywać pojedynczy radny to tym bardziej może jej dokonać rada gminy za pośrednictwem komisji rewizyjnej. Tego typu działania sprzeczne byłyby również z zasadą legalizmu wyrażoną w art. 7 Konstytucji RP.