Jednym z obecnie ważniejszych nurtów polityki unijnej jest wdrażanie elementów zrównoważonej konsumpcji, pojęcie stosowane w deklaracji z Rio de Janeiro w sprawie środowiska i rozwoju z 1992 r. (Agenda 21). W prawie unijnym dostrzeżono potrzebę korygowania polityki ochrony środowiska poprzez elementy polityki zrównoważonej konsumpcji już w 6. programie działania UE na rzecz ochrony środowiska, a na nowo powrócono do tej koncepcji w 7. programie działania UE na rzecz ochrony środowiska do roku 2020. W tym ostatnim programie została stworzona koncepcja procesu wdrażania zrównoważonej konsumpcji. Twórcy 7. programu działania zwrócili uwagę na konieczność powiązania konsumpcji z produkcją, czyli z procesami wytwarzania produktów, jak i świadczenia usług. Konieczne jest stworzenie nowego modelu konsumpcji powiązanej z działaniami producentów i samych konsumentów, czy to prywatnych czy publicznych. Zrównoważona konsumpcja nie jest jednocześnie instrumentem mającym spowolnić produkcję czy samą konsumpcję jako taką, lecz zmierza do stworzenia nowego modelu ekonomii. Stąd też Unia Europejska, która jest jednym z największych ośrodków gospodarczych na świecie, a jednocześnie ma najlepiej rozwiniętą politykę ochrony środowiska, podejmuje działania o charakterze globalnym. Nowy model zrównoważonej konsumpcji, czyli świadomego konsumenta i producenta, jest promowany również poza granicami Unii.