Cel pracy:
Artykuł analizuje wpływ sztucznej inteligencji (AI) na dyplomację oraz politykę zagraniczną. Wskazuje, że AI staje się kluczowym czynnikiem transformującym te obszary, choć systemy instytucjonalne i regulacyjne nie nadążają za jej rozwojem. Autorzy podkreślają, że AI może wspierać analizę danych w dyplomacji oraz przyspieszać procesy decyzyjne, ale jednocześnie niesie ryzyka: dezinformacji, polaryzacji, uzależnienia od technologii oraz erozji kompetencji poznawczych.

Materiał i metody:
W artykule zaprezentowano badanie, w którym wykorzystano kilka metod badawczych: wywiady eksperckie, analizę treści oraz studia przypadków, dodatkowo wzbogacone przez ujęcie ilościowe, głównie w procesie systematyzacji funkcji sztucznej inteligencji oraz mapowania przekrojowego zastosowań AI w dyplomacji i polityce.

Wyniki:
Wyniki pokazują, że AI postrzegana jest społecznie jako technologia o wielkim potencjale, lecz w Polsce brakuje jej systemowego wdrożenia, zwłaszcza w dyplomacji i wpolityce zagranicznej.

Wnioski:
Wnioski, jakie płyną z badania to fakt, w dyplomacji AI może wspierać analizy i automatyzację, ale nie zastąpi relacji międzyludzkich. Eksperci postulują rozwój kompetencji cyfrowych, przejrzystość algorytmów oraz współpracę międzynarodową nad regulacjami AI.