Autorka podejmuje rozważania nad istotnymi czynnikami dotyczą- cymi poziomu wykształcenia kobiet i mężczyzn, które wpływają na uwarunkowane kulturowo relacje władzy między płciami. Autorka udowodni, że nie tylko funkcja emancypacyjna wyższego wykształcenia, ale przede wszystkim jego funkcja stabilizująca w zakresie bezpieczeństwa socjalnego – szczególnie w starszym wieku – może wpływać na stopniową eliminację feminizacji biedy. Kształcenie kobiet ma bezpośredni wpływ na kapitał kulturowy przyszłych pokoleń, prowadząc do dalszego postępu społecznego. Korzyści płynące z wyższego wykształcenia w odniesieniu do rynku pracy wyposażają kobiety w niezależność, świadczenia emerytalne i pozytywny obraz samych siebie, pozwalając im na korzystanie z dobrodziejstw trzeciego wieku i zapobiegając wykluczeniu społecznemu. Edukacja i zatrudnienie kobiet bezpośrednio wpływają na zwiększone możliwości konsumpcyjne gospodarstw domowych i zmniejsza liczbę osób korzystających z zasiłków państwowych. Podsumowując, w artykule przedstawione zostaną argumenty na rzecz tezy, że wykształcenie wyższe bardziej potrzebne jest kobietom w XXI wieku.