Poniższy artykuł zawiera krótką analizę i drogę powstania Wojskowych Służb Informacyjnych (WSI) oraz towarzyszącą temu sytuację geopolityczną. Bezpieczeństwo państwa uzależnione jest od ,,narzędzi”, jakimi się ono posługuje. Wraz z postępem życia społeczno-kulturowego, politycznego i gospodarczo-militarnego, wymagany jest ciągły i skuteczny ich rozwój (adaptacja) do panujących realiów. Jednym z tych ,,narzędzi” są wojskowe służby specjalne, którym we współczesnej historii Polski wielokrotnie towarzyszył kryzys. Wojskowe Służby Wewnętrzne (WSW), przekształcone w 1957 r. z Informacji Wojskowej, pełnią rolę kontrwywiadu i żandarmerii wojskowej, a w istocie wojskowej policji politycznej. W 1990 r. rozformowano WSW, z której pion dochodzeniowo-porządkowy stanowił podstawę organizacji żandarmerii wojskowej (ŻW), natomiast Zarząd III (Kontrwywiadu) włączono do Zarządu II Sztabu Generalnego. Tak powstały organizm nazwano jesienią 1991 r. Wojskowymi Służbami Informacyjnymi (WSI), któ- re rozformowano w 2006 r. Powstały wówczas oddzielne struktury Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Służby Wywiadu Wojskowego – zgodnie z ustawą z dnia 9 czerwca 2006 r. Wymienione służby są podległe Ministrowi Obrony Narodowej (ON). W 2015 r. powstał ponownie problem ze służbami specjalnymi, które obecnie stają się narzędziami w rękach państwa. Niniejsze opracowanie zawiera m.in. następujące zagadnienia: organizacja centralnego aparatu WSI 1991 r., przepisy prawne, pierwsze oficjalne kontakty z NATO.