Cel pracy:
Artykuł prezentuje wyniki badań dotyczących praktycznych aspektów wykładni i stosowania ustawowych przesłanek awansu w polskim systemie szkolnictwa wyższego i nauki. Badania oparto o analizę stanu prawnego wymagań stawianych kandydatom do stopni naukowych i tytułu, by następnie za pomocą badania ankietowego ustalić jak są one rozumiane w praktyce recenzenckiej. Zakresem badań objęto w sposób jednolity wszystkie dziedziny i dyscypliny naukowe z wyłączeniem dziedziny sztuki i jej dyscyplin. Wymagania stawiane osiągnięciom awansowym analizowano przez pryzmat dwóch kryteriów: formy pisarstwa oraz przedmiotu, charakteru i wagi wkładu w stan wiedzy jako warunków awansu naukowego. Zakresem badania nie objęto osiągnięć naukowych dokumentowanych w formie pracy projektowej, konstrukcyjnej, technologicznej lub wdrożeniowej. Celem badań było poszukiwanie odpowiedzi na pytania: w jakiej formie pisarstwa naukowego oraz o jakim przedmiocie, charakterze i wadze należy przedstawić w postępowaniu awansowym osiągnięcia naukowe, aby ich autor mógł efektywnie ubiegać się o nadanie mu stopnia naukowego lub tytułu w danej dziedzinie nauki i dyscyplinie.

Materiał i metody:
W analizie wyników badań ankietowych zastosowano statystykę opisową, ograniczając się do prezentacji rozkładu częstości odpowiedzi w ujęciu liczbowym i procentowym. Niektóre wyniki przedstawiono graficznie w postaci wykresów słupkowych ułatwiających porównanie poszczególnych kategorii.

Wyniki:
Choć ustawodawca określił jednolite warunki awansu naukowego dla wszystkich dziedzin i dyscyplin naukowych, to wyniki badań wykazały, że w praktyce ich stosowania występują istotne różnice w poszczególnych obszarach wiedzy.

Wnioski:
Celowe są dalsze badania by ocenić czy w postępowaniach awansowych jest w pełni realizowana równość w prawie i sprawiedliwość proceduralna.