Istotnym zagrożeniem dla bezpieczeństwa ekonomicznego mogą być zaburzenia sfery nominalnej gospodarki. W związku z ponownym, od kryzysu 2007+, pojawieniem się obniżek wskaźników cenowych w krajach wysokorozwiniętych, jak i powstałych w związku z tym trudności z realizacją polityki stóp procentowych przez banki centralne, uzasadnione jest podjęcie analizy czynników wpływających na pojawienie się defl acji, zwłaszcza w jej uporczywej i powodującej koszty, „złej” postaci. O ile infl acja jest szeroko opisana w literaturze, a banki centralne wypracowały skuteczne instrumentarium w celu jej obniżania, o tyle defl acja doczekała się skromniejszej liczby opracowań, a pozbycie się jej jest nadal trudne. Główną tezą artykułu jest stwierdzenie, że defl acja nie jest zjawiskiem ściśle pieniężnym, lecz wynikiem oddziaływania wielu elementów globalnej i krajowej sytuacji gospodarczej, zaś banki centralne nie powinny być obarczone nieproporcjonalnie dużą odpowiedzialnością za jej zwalczanie. Od kilku lat banki centralne krajów wysokorozwiniętych stosują niekonwencjonalne instrumenty polityki i usiłują pobudzić akcję kredytową oraz wpłynąć na oczekiwania infl acyjne, aby osiągnąć cel infl acyjny na poziomie około 2%. Defl acji nie można oceniać wyłącznie negatywnie, a spadek CPI lub HICP do -1%, któremu nie towarzyszy obniżenie się PKB, zatrudnienia, wzrost złych długów ani bańka spekulacyjna, nie stanowi zagrożenia bezpieczeństwa ekonomicznego