Cel pracy:
Za cel rozważań postanowiono analizę reguł etycznych i odnoszących się do nich orzeczeń wybranych, uprawnionych organów Wyższej Komisji Dyscyplinarnej oraz Wyższego Sądu Dyscyplinarnego Adwokatury , bowiem deontologiczne reguły postępowania stanowią jedno z najistotniejszych zagadnień etyki prawniczej.

Materiał i metody:
Artykuł zatytułowany „Praktyka orzecznicza organów dyscyplinarnych dotycząca przestrzegania reguł deontologicznych obejmujących stosunki adwokata z klientem odnoszące się do biegu jego sprawy” został sporządzony przy wykorzystaniu metody formalno-dogmatycznej oraz dogmatyczno-prawnej, z elementami metody historyczno-prawnej.

Wyniki:
W wyrokach Wyższej Komisji Dyscyplinarnej i Wyższego Sądu Dyscyplinarnego Adwokatury, przypadki łamania Kodeksu etyki adwokata, bądź też jego ignorowania są ostro potępiane i nie znajdują żadnego usprawiedliwienia. Orzecznictwo Sądu Najwyższego potwierdza wagę moralnego postępowania prawników.

Wnioski:
Adwokat to zawód zaufania publicznego, który wymaga od nie tylko posiadania profesjonalnej wiedzy, ale także – a może przede wszystkim – pewnego poziomu etycznego przy wykonywaniu swych zadań. Ten element jawi się jako niezbędny również w wyrokach Wyższej Komisji Dyscyplinarnej i Wyższego Sądu Dyscyplinarnego Adwokatury, gdzie przypadki jego braku albo też zignorowania są ostro potępiane i nie znajdują żadnego usprawiedliwienia. Być adwokatem, oznacza nie tylko bycie wykształconym prawnikiem, ale także bycie ukształtowanym moralnie człowiekiem, bowiem jak powiedział prof. Czesław Znamierowski: „adwokat spełniający wysoką funkcję społeczną z doniosłymi dla życia skutkami, winien stać na bardzo wysokim poziomie intelektualnym i odznaczać się wielkim dostojeństwem duszy".