Przedmiotem glosy jest udzielenie odpowiedzi na pytanie czy organ podatkowy, jako organ administracji publicznej, jest związany ustaleniami faktycznymi dokonanymi w rozstrzygnięciach wydanych przez organy w stosunku do innego podatnika. W wyniku analizy zarówno glosowanego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 1 czerwca 2023r. (sygn. akt II FSK 2899/20), jak też poglądów doktryny oraz orzecznictwa sądów administracyjnych w tym zakresie, udzielono odpowiedzi negatywnej. Nie ulega wątpliwości, że decyzje stanowią dokumenty urzędowe w rozumieniu art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej (dalej: O.p.) i stanowią ,,dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone”, jednakże charakter decyzji jako dokumentu urzędowego nie oznacza bezwzględnego związania organu podatkowego w danej sprawie ustaleniami, jakie zostały przyjęte za podstawę wydania decyzji w innej sprawie. Organy administracji publicznej mają oczywiście prawo do korzystania z dowodów zebranych w innym postępowaniu, jednak wiąże się to każdorazowo z koniecznością dokonania oceny tych dowodów. Oznacza to, że organ podatkowy może w zakresie ustaleń stanu faktycznego podzielić stanowisko wyrażone w decyzji wydanej wobec innego podmiotu, jednak nie dlatego, że był nim związany, ale dlatego, że samodzielnie doszedł do analogicznych wniosków na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego. Fakt, że inny organ w toku kontroli lub postępowania prowadzonego wobec innego podatnika zgromadził dowody, ocenił je a następnie wydał decyzję, nie jest czynnikiem wystarczającym. Dowody muszą być zgromadzone, przeanalizowane i ocenione przez organ prowadzący dane postępowanie.