O czasopiśmie
O czasopiśmie
Kolegium Redakcyjne
Rada Naukowa
Kodeks etyczny
Terminy czasopisma
RODO - informacje o przetwarzaniu danych osobowych
Indeksacja
Licencje i dostęp
Archiwum
Dla autorów
Zasady publikacji
Techniczna instrukcja dla autorów
Kodeks etyczny dla autorów
Umowa o udzielenie nieodpłatnej licencji CC BY-SA
Oświadczenie autora o prawach autorskich
Procedura recenzowania
Procedura recenzowania
Kodeks etyczny dla recenzentów
Formularz recenzji
Lista recenzentów
Kontakt
O czasopiśmie
O czasopiśmie
Kolegium Redakcyjne
Rada Naukowa
Kodeks etyczny
Terminy czasopisma
RODO - informacje o przetwarzaniu danych osobowych
Indeksacja
Licencje i dostęp
Geneza modelu komunikacji sensytywnej. Patient experience jako zasób edukacyjny i źródło wiedzy
1
University of Lower Silesia
Data nadesłania: 12-07-2023
Data ostatniej rewizji: 29-09-2023
Data akceptacji: 01-10-2023
Data publikacji: 31-10-2023
JoMS 2023;52(3):617-633
SŁOWA KLUCZOWE
komunikacja sensytywnaprzekazywanie złych wiadomościprotokół komunikacyjny OPIEKUNpatient experiencezawód pomocowy
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Cel pracy:
Artykuł przedstawia genezę komunikacji sensytywnej – rodzaju komunikacji, który powinien być wyuczony i stosowany przez wykonujących zawody pomocowe wobec podopiecznych doświadczających straty, przemocy, zagrożenia życia, śmierci, żałoby.
Materiał i metody:
W latach 2001-2019 przeprowadzono badania (wywiady, obserwacje, ankiety) wśród rodziców zmarłych dzieci, a także ratowników medycznych, lekarzy, pielęgniarek i położnych szpitali wrocławskich i warszawskich. Na ich podstawie opracowano protokół komunikacyjny OPIEKUN - jak zawiadamiać rodziców o śmierci dziecka.
Wyniki:
Protokół jest stosowany na oddziałach neonatologicznych, a od 2018 jeździ w karetkach w postaci zalaminowanej poręcznej instrukcji postępowania. Ma być stosowany jako standard opieki medycznej w całej Polsce. Jego skuteczność wydaje się efektem opracowania go w oparciu o doświadczenie podopiecznych, którzy wskazali, co im pomogło a czego im brakowało w bolesnej interakcji z profesjonalistą. Po podobne narzędzia komunikacyjne zgłaszają się policjanci, duchowni, nauczyciele, dziennikarze itp.
Wnioski:
Artykuł wnioskuje uznanie pacjentów za naturalnych nauczycieli komunikacji wspierającej w kształceniu personelu medycznego wskazując miejsca i sposoby wykorzystania ich doświadczenia.
Artykuł przedstawia genezę komunikacji sensytywnej – rodzaju komunikacji, który powinien być wyuczony i stosowany przez wykonujących zawody pomocowe wobec podopiecznych doświadczających straty, przemocy, zagrożenia życia, śmierci, żałoby.
Materiał i metody:
W latach 2001-2019 przeprowadzono badania (wywiady, obserwacje, ankiety) wśród rodziców zmarłych dzieci, a także ratowników medycznych, lekarzy, pielęgniarek i położnych szpitali wrocławskich i warszawskich. Na ich podstawie opracowano protokół komunikacyjny OPIEKUN - jak zawiadamiać rodziców o śmierci dziecka.
Wyniki:
Protokół jest stosowany na oddziałach neonatologicznych, a od 2018 jeździ w karetkach w postaci zalaminowanej poręcznej instrukcji postępowania. Ma być stosowany jako standard opieki medycznej w całej Polsce. Jego skuteczność wydaje się efektem opracowania go w oparciu o doświadczenie podopiecznych, którzy wskazali, co im pomogło a czego im brakowało w bolesnej interakcji z profesjonalistą. Po podobne narzędzia komunikacyjne zgłaszają się policjanci, duchowni, nauczyciele, dziennikarze itp.
Wnioski:
Artykuł wnioskuje uznanie pacjentów za naturalnych nauczycieli komunikacji wspierającej w kształceniu personelu medycznego wskazując miejsca i sposoby wykorzystania ich doświadczenia.
REFERENCJE (32)
1.
Alexander, D.A., Klein, S. (2000). Bad news is bad news: let’s not make it worse, 2(1), 11-18. Trauma.
2.
Ammentorp, J., Sabroe, S., Kofoed, P.E., Mainz, J. (2007). The effect of training in communication skills on medical doctors‘ and nurses‘ self-efficacy. A randomized controlled trial, 66, 270–277. Patient Education and Counseling.
3.
Bloom P. (2017). Przeciw empatii. Argumenty za racjonalnym współczuciem, przeł. M. Chojnacki, Wydawnictwo Charaktery.
4.
Bryant, R. A., Harvey, A. G. (2003), Zespół ostrego stresu. Teoria, pomiar, terapia. Wydawnictwo Naukowe PWN.
5.
du Boulay, Sh., Rankin, M. (2009). Okno nadziei. Cicely Saunders – założycielka ruchu hospicyjnego przeł. I. Sumera, Wydawnictwo Znak.
6.
Doyle, D. (red). (2003). Oxford Textbook of Palliative Medicine. Oxford University Press.
7.
Dziedzic, B. (2005). Konstruowanie i rozumienie znaczeń w komunikowaniu mediowanym komputerowo, Wydawnictwo Adam Marszalek.
8.
Fallowfield, L, Jenkins, V. (2004). Communicating sad, bad, and difficult news in medicine, 363, 312 – 319. Lancet.
9.
Garg, A., Buckman, R., Kason, Y. (1997). Teaching medical students how to break bad news, 156, 1159–1164. CMAJ.
10.
Gilligan, T., Coyle, N., Frankel R.M, i in. (2017). Patient-clinician communication: American Society of Clinical Oncology consensus guideline, 35, 3618–3632. Journal of Clinical Oncology.
11.
Gordon, T, Edwards, S. (2009). Rozmawiać z pacjentem. Podręcznik doskonalenia umiejętności komunikacyjnych i budowania partnerskich relacji, przeł. T. Szafrański. SWPS Academica.
12.
Hamming, O. (2018). Explaining burnout and the intention to leave the profession among health professionals – a cross-sectional study in hospital setting in Switzerland, 18. 785–796. BMC Health Services Research.
13.
Informing Families of a Patients Death: Guidelines for the Involvement of Medical Students (1989) American Medical Association 1–3. Dostęp 14.05.2021 z http://www.ama-assn.org/resour....
14.
Janiak A. (2019). Sztuka współbycia. Komunikacja osób duchownych z chorym, umierającym, żałobnikiem. Pallottinum.
15.
Janiak A. (2021). Współczesna schola mortis. Perspektywa kulturowa, komunikacyjna i pedagogiczna. Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.
16.
Journal of Patient Experience. Aims and scope. Dostęp 05.07.2023 z https://journals.sagepub.com/a....
17.
Jurkovich, G. i in. (2000). Giving Bad News: The Family Perspective, 48(5), 865-873. The Journal of Trauma: Injury, Infection, and Critical Care.
18.
Kansoun, Z., Boyer, L., Hodgkinson, M., Villes, V., Lançon. C., Fond, G. (2019). Burnout in French physicians: a systematic review and meta-analysis, 246,132–147. The Journal of Affective Disorders.
19.
Kubacka-Jasiecka, D. (2010). Interwencja kryzysowa. Pomoc w kryzysach psychologicznych. Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
20.
Kübler-Ross, E. (1998). Rozmowy o śmierci i umieraniu, przeł. I. Doleżał-Nowicka, Media Rodzina.
21.
Kübler-Ross, E.(2000), Koło życia. Autobiografia, przeł. J. Korpanty, Świat Książek.
22.
Lis-Turlejska, M. (2002). Stres traumatyczny. Występowanie, następstwa, terapia. Wydawnictwo Akademickie Żak.
23.
Messerotti, A. i in. (2020). Investigating the association between physicians self-efficacy regarding communication skills and risk of burnout , 18, 271. Health and Quality of Life Outcomes.
24.
O’Connor, N. (1994). Pożegnanie miłości. Jak przetrwać stratę ukochanej osoby. Wydawnictwo Czarna Owca.
25.
Ogińska-Bulik, N. (2013). Pozytywne skutki doświadczeń traumatycznych czyli kiedy łzy zamieniają się w perły. Wydawnictwo Difin.
26.
Robison, J. (2010). What is the patient experience? Gallup Management Journal Online. Dostęp 22.04.2022 z http://businessjournal.gallup.... 3258/patient-experience.aspx.
27.
Rotenstein, L.S., Torre, M., Ramos, M.A., i in. (2018). Prevalence of burnout among physicians: a systematic review, 320,1131–1150. JAMA.
28.
Seim, C. (2014) What It’s Like to Deliver Bad News for a Living. The Atlantic. Retrieved 2014-06-05.
29.
The Beryl Institute Website, Defining Patient Experience. Dostęp 17.09.2021 z http://www.theberylinstitute.o....
30.
What is patient experience? [Internet]. Ahrq.gov. Dostęp 02.11.2021 z https://www.ahrq.gov/cahps/abo....
31.
Wolf, C., Jason, A. (2014). Defining patient experience, 1(1), 7-19. Patient Experience Journal.
Udostępnij
| eISSN: | 2391-789X |
| ISSN: | 1734-2031 |
Przetwarzamy dane osobowe zbierane podczas odwiedzania serwisu. Realizacja funkcji pozyskiwania informacji o użytkownikach i ich zachowaniu odbywa się poprzez dobrowolnie wprowadzone w formularzach informacje oraz zapisywanie w urządzeniach końcowych plików cookies (tzw. ciasteczka). Dane, w tym pliki cookies, wykorzystywane są w celu realizacji usług, zapewnienia wygodnego korzystania ze strony oraz w celu monitorowania ruchu zgodnie z Polityką prywatności. Dane są także zbierane i przetwarzane przez narzędzie Google Analytics (więcej).
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.
