Cel pracy:
Współczesna polityka podatkowa jest prowadzona z uwzględnieniem ich pozostałych funkcji, w tym funkcji stymulacyjnej. Zasadniczym celem artykułu jest wskazanie, które z podatków są najbardziej właściwe dla realizacji polityki środowiskowej, ze szczególnym uwzględnieniem efektywności i wydajności fiskalnej. Na cele niniejszego artykułu sformułowana została teza o tym, że współczesne systemy podatkowe powinny nie tylko stanowić efektywny zbiór podatków maksymalizujących dobrobyt społeczeństwa, ale także wspomagać realizację polityki środowiskowej.

Materiał i metody:
Rozważania dotyczące efektywności i wydajności fiskalnej w kontekście zielonej transformacji systemów podatkowych przeprowadzono na przykładzie państw członkowskich UE z uwzględnieniem podziału na kraje wysoko i średnio rozwinięte. W części analitycznej autorzy wykorzystując ogólnodostępne dane statystyczne oraz stosując powszechne miary obciążeń podatkowych wskazują różnice w poziomie obciążeń podatkowych wybranych państw członkowskich, w zakresie podatków środowiskowych.

Wyniki:
W części analitycznej autorzy wskazują także zależność między poziomem opodatkowania podatkami środowiskowymi a skłonnością przedsiębiorstw do podejmowania działań związanych z eko-inwestycjami w tym prac badawczo – rozwojowych, których efektem jest ochrona środowiska.

Wnioski:
W oparciu o przeprowadzoną analizę porównawczą podatków bezpośrednich i pośrednich autorzy wskazują, że najbardziej odpowiednią grupą podatków, które mogą stanowić efektywny instrument wsparcia polityki zielonej transformacji są podatki pośrednie. Uzasadnieniem dokonanego wskazanie jest ich stała efektywność fiskalna a także powszechność opodatkowania, co zwiększa ich stymulacyjny charakter i wspomaga transformację środowiskową.