Cel pracy:
Celem autorów jest próba właściwej identyfikacji aspektów cywilnoprawnych w ramach aktu zgody pacjenta, co skutkować ma odpowiedzią na pytanie o dopuszczalność stosowania przepisów prawa cywilnego do tej instytucji.

Materiał i metody:
Przedmiotem niniejszego artykułu jest próba przeprowadzenia teoretyczno-prawnej analizy ustawowego wymogu uzyskania zgody od uprawnionego podmiotu na udzielenie mu świadczeń zdrowotnych z punktu widzenia cywilnoprawnych elementów konstrukcyjnych kreujących zobowiązania o charakterze umownym.

Wyniki:
Z punktu widzenia prawa cywilnego zgoda pacjenta na przeprowadzenie procesu leczenia zawiera w sobie więcej treści normatywnej aniżeli wykreowanie kontratypu znoszącego bezprawność naruszenia dóbr osobistych. Biorąc pod uwagę współczesny model pacjenta świadomego oraz dysponującego wyczerpującą informacją na temat planowanego leczenia, co po części wynika chociażby z założeń przyjętych na gruncie ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, udzielana przez niego zgoda traktowana jako oświadczenie woli wnosi do kreowanej czynności prawnej określoną treść dotyczącą kształtu świadczenia oraz obowiązków umownych. Stąd celowym wydaje się być analizowanie oświadczenia zawierającego zgodę pacjenta nie tylko z punktu widzenia wymogów publiczno-prawnych, ale także w perspektywie reguł konsensu oraz wolicjonalnych teorii oświadczeń woli i czynności prawnych.

Wnioski:
Przedmiotowe zagadnienie wymaga dalszych pogłębionych analiz uwzględniając w szczególności rozwijający się sektor świadczeń komercyjnych usług medycznych, który oparty jest o zasadę swobody zawierania umów, a treść zobowiązania umownego jest w całości determinowana wolą jego stron.