Formy teatralne i parateatralne w polonistycznej edukacji wczesnoszkolnej w Polsce
 
Więcej
Ukryj
1
Uniwersytet Śląski w Katowicach Wydział Pedagogiki i Psychologii
 
2
Faculty of Education Matej Bel University Banská Bystrica, Slovak Republic
 
 
Data publikacji: 27-01-2018
 
 
JoMS 2017;35(4):65-76
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Artykuł przybliża czytelnikowi najważniejsze i najciekawsze formy, metody i techniki teatralne i parateatralne stosowane we współczesnej szkole w Polsce, od najprostszych, które kształcą tzw. kulturę żywego słowa (np. głośne opowiadanie [gawędę], głośne czytanie, recytację, czytanie z podziałem na role), przez inscenizacje, do nowoczesnych form pracy, z wykorzystaniem metod aktywizujących, takich jak: gry dramatyczne, sąd inscenizowany, „warsztaty teatralno-literackie” i drama. Wyróżniono również (za T. Samulczyk-Pawluk) następujące współczesne formy teatralne: teatr samorodny, teatr lalek, teatr przedmiotów, teatr poezji, pantomima, teatr plastyczny, teatr propozycji, teatr małych form. W artykule wskazano jedną z najciekawszych form teatralnych stosowanych w szkołach słowackich – dramatyczne wychowanie. Specyfikę artykułu stanowi omówienie zagadnienia związanego z rolą form teatralnych i parateatralnych w pracy nauczyciela edukacji wczesnoszkolnej, które mają duży wpływ na wyzwolenie ekspresji twórczej ucznia, co pozwala mu lepiej zrozumieć omawiany tekst literacki czy budować rolę.
 
REFERENCJE (14)
1.
Awgulowa, J. (1979). Dziecko widzem i aktorem. Inscenizacje dla klas przedszkolnych, świetlic, domów dziecka. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
 
2.
Awgulowa, J., Świętek, W. (1964). Inscenizacje w klasach I–IV. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
 
3.
Chrząszcz, K. (2007). Istota i funkcja dramy, „Wychowanie na co Dzień”, nr 12.
 
4.
Latoch–Zielińska, M. (2003). Warsztaty teatralno – literackie w praktyce szkolnej, [w:] Od teatru żaków do Internetu, red. B. Myrdzik, Lublin: Wyd. UMCS.
 
5.
Machulska, H. (1992). Środki teatralne w procesie nauczania i wychowania (3), „Drama”. z. 3.
 
6.
Milczarek–Pankowska, K. (1986). Drama na lekcjach języka polskiego, „Polonistyka”, nr 1 (231).
 
7.
Pruszkowska, A. (2006), Drama i teatr – czy to krewniacy?, „Drama”, z. 51.
 
8.
Rybotycka L., Gry dramatyczne. Teatr młodzieży, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1976.
 
9.
Samulczyk–Pawluk, T. (2005). Edukacja teatralna w szkole podstawowej Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
 
10.
Szymik, E. (2011). Drama w nauczaniu języka polskiego. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
 
11.
Szymik, E. (1992/3). Gry dramatyczne formą kształcenia sprawności językowej uczniów, „Język Polski w Szkole dla klas IV–VIII”, z. 4.
 
12.
Way, B. (1995). Drama w wychowaniu dzieci i młodzieży, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
 
13.
Wiechowie, Z. A. (1971). Poradnik dla wychowawców świetlic szkolnych, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
 
14.
Wierzbicka, U. (1979). Szkolny teatr małych form w moim doświadczeniu pedagogicznym. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
 
eISSN:2391-789X
ISSN:1734-2031
Journals System - logo
Scroll to top