Cel pracy:
Niniejsza praca stanowi konkluzję rozważań związanych z tematyką komunikacji w sytuacji pomocowej. Przeanalizowana została komunikacja pacjent - wolontariusz w placówce psychiatrycznej.

Materiał i metody:
W pracy zaprezentowana zostanie jedna, wybrana, metoda projekcyjna, z baterii kwestionariuszy przeprowadzanych od 2014 roku. W badaniach uczestniczyły osoby w wieku wyłaniającej się dorosłości (19-26 lat), większość z nich pochodzi z województwa lubelskiego. Ostatecznie uwzględniono odpowiedzi 120 wolontariuszek działających w Stowarzyszeniu Centrum Wolontariatu w Lublinie (Wolontariat Klinika Psychiatryczna).

Wyniki:
Wyniki badań świadczą także o znaczeniu innych zasobów psychologicznych w radzeniu sobie ze stresem, chociażby w miejscu pracy. Wyniki przeprowadzonych analiz mogą wpisać się w dyskusję nad definicją i funkcjonowaniem wolontariatu jako zjawiska, które wciąż nie pozostaje w kręgu zainteresowań badawczych nauk społecznych. Wolontariusze są charakterystyczną grupą, która nieodpłatnie zajmuje się różnorodnymi działaniami pomocowymi, przy czym jakość i zaangażowanie w realizowane przedsięwzięcia są znaczne.

Wnioski:
Praca ma zatem wymiar teoretyczno-praktyczny w związku z załączonymi elementami dotyczącymi metod projekcyjnych, za pomocą, których można uzyskać więcej informacji od grupy badawczej. Komunikacja w sytuacji hospitalizacji, leczenia jest bardzo złożonym aspektem. Model powstał na wskutek podejmowanych badań naukowych w placówkach psychiatrycznych. Osoba zagrożona wykluczeniem społecznym, po próbie samobójczej czy wówczas gdy cierpi na zaburzenia natury psychicznej związana jest z wieloma instytucjami. Bardzo często leczenie polega nie tylko na farmakoterapii, psychoterapii, a także terapii zajęciowej.